To kolejne ciekawe zjawisko w tym kraju. Jak patrzę ile miesiącznie płacę na służbę zdrowia to mi się nóż w kieszeni otwiera. Żeby było śmieszniej to z państwowej służby zdrowia nie korzystam bo mój pracodawca wykupił usługi w prywatnej przychodni. A jak mimo wszystko coś muszę załatwić sam to idę prywatnie bo bym wcześniej umarł niż się doczekał wizyty albo badania. Z drugiej strony służba zdrowia leży, lekarze płaczą itd. Coś zatem jest nie tak skoro jedna z prywatnych przychodni w Warszawie może leczyć za 168PLN miesięcznie - proszę sobie policzyć jak niewielka jest różnica pomiędzy wysokością składki na służbę zdrowia odprowadzaną od przeciętnego wynagrodzenia w warszawie a tą opłatą. I okazuję się że można za mniej więcej te same pieniądze mieć opiekę lekarską. I proszę mi nie mówić, że jak by się stało coś poważniejszego to za te pieniądze nikt mnie prywatnie nie obsłuży - to prawda. Ale czy jest jakaś różnica między tym, że umrę bo mnie nie stać na leczenie a tym, że umrę bo była kolejka albo Państwo nie jest w stanie sfinansować mojego leczenia bo się budżet skończył w styczniu na cały rok? Jestem w stanie sam się o siebie zatroszczyć tylo chciąłbym aby mi pozwolono a nie zmuszano do korzystania z usług Państwa.
Można uzdrowić służbę zdrowia w prosty sposób - likwidujemy NFZ i na to miejsce powołujemy prywatne fundusze ubezpieczeniowe. Ta sama składka jest przekazywana do nich a one wykupują usługi w szpitalach i przychodniach. Każdy może się zapisać do takiego funduszu bez względu na to ile zarabia a fundusz nie może odmówić. Za bezrobotnych składkę płaci Państwo ale zakres usług jest podstawowy. Zeby była zdrowa konkurencja to Państwo określa minimalny zakres opieki medycznej jaki musi być zagwarantowany za kwotę odpowiadającą wysokości składki od minimalnego wynagrodzenia. Jezli opieka ma być na wyższym poziomie to składka adekwatnie wyższa. To zarys ogólny ale może wreszcie czas skończyć z socjalizmem i zasadą, że wszystkim po równo czyli wszystkim gó....
mario
